پدیده های علمی از دیرباز وسیله کشش محققان و دانشمندان و انگیزه اصلی تـلاش آنـان بـه منظـور کـشف حقایق بوده است، که مجموعه این یافته ها دانـش بـشری را تـشکیل مـی دهـد. بـا توجـه بـه اینکـه کلیـه استعدادها و نیروهای موجود در طبیعت برای رشد و تعالی بشر آفریده شده، لذا انسان همـواره سـعی نمـوده است تا با تسخیر عناصر و نیز با دخل و تصرف در اجزاء طبیعت و مهار پدیدههای طبیعی و به کارگیری آنهـا در جهت تأمین منافع و اهداف خود تلاش نماید. امروزه این واقعیت به اثبات رسیده است که نه تنها رفاه اجتماعی بلکه حتی استقلال سیاسی کـشور متکی به دانش علمی و فنی می باشد، و برای نیـل بـه هـدف یعنـی "توسـعه اقتـصادی" جـز بـا اجـرای برنامههای تحقیقاتی و ارتقاء سطح دانش علمی و فنی جامعه و در نتیجه تولید و بی نیازی میسر نمی باشـد. با بیانی دیگر تکنولوژی مهم ترین عامل رشد و توسعه "اقتصادی اجتماعی" هر جامعه می باشد که بیش از آنچه به منابع مادی و امکانات فیزیکی مربوط باشد به نیروی انسانی متخصص و آزموده متکی اسـت . دانـش انسان با شتابی فزاینده متحول و متراکم میگردد و هر لحظه به حجم آن اضافه میشـود. پیـشرفت علـوم و تکنولوژی خود به خود به تخصصی تر شدن شاخههای آن منجر میشود و تحقیق در هر زمینـه ای نیازمنـد جامعیتی است که طبعاً از عهده و توان یک فرد تنها خارج است و رفع ایـن نا بـسامانی لزومـاً بـا کـارگروهی میسر می باشد.
دانلود فایل pdf این مقاله از اینجا
