طی
چهل سال گذشته نوع و کاربرد پوشـش دهنـده هـا تغییرات بسیاری کرده است. اغلـب ایـن
تغییـرات مهـم و جدی بخاطر محدودیت های ناشی از وضـع قـوانین دولتـی است، تا
حلالهای آلی کمتر آلودگی ایجاد کنند. فشاری که به طور مداوم از سـوی مجریان
قـوانین حفـظ محــیط زیســت بــر تولیدکننـدگان رنـگ و رزین وارد میآید، آنان را
به سمت جستجو برای پیدا کردن راه حل های علمی جهت کاهش میزان نشر ترکیبـات آلـی فرار (VOCS) سوق
مـی دهـد . در حـال حاضـر بسـیاری از حلالهای مصرفی موجود در پوشـش دهنـد ههـا در
دسـته ترکیبات آلی فرّار جای میگیرند. این ترکیبـات بـه هنگـام تبخیر و در مجاورت
نور خورشید با اکسـید هـای نیتـروژن وارد واکنش شده و در محیط، اوزون پدیـد مـی
آورنـد کـه بیشک برای سلامت انسان و محیط زیست زیانبار است. فناوری های پوششدهی به حدی گسترش یافته اند کـه میتوان
میـزان ترکیبـات آلـی فـرار موجـود در پوشـش دهندهها را تا حد مجاز کاهش داد.
ابزار و فنـون کـاربردی ساده نظیر استفاده از قلم مو، فروبری، پاشش با هوای گردی شده
یا بدون هوا، بطور کامل جای خود را به عملیات پوشش دهی با روشهای فناوری پیشـرفته
داده انـد کـه از جملـه الف ب میتوان به پوشش غلطکـی معکـوس، اعمـال بـه صـورت الکتروفورزی
آنیونی و کاتیونی و سـایر روش هـای پاشـش اشاره کرد. در این روشها به جای حلالهـا
از حامـل هـای سیال مخصوص استفاده میشود. سامانههای سخت شـونده بــا اشــعه فــرا
بـنفش و پرتــو الکتـرون و همچنــین پوششهای پودری گرماسخت و پرداختهای نهایی بر
پایـه آب، جایگزین سامانههای پوششدهی پایه حلالـی متـداو ل میگردند که به گونههـای
جامـد تبـدیل یـا کـاملاً خـارج میگردند. بنابراین با توجه به چنین یافته هـای
علمـی نـو به کارگیری بسیاری از پوششهای پایه حلالی رقیق شونده برای پاشش در فضای
باز و اعمال آنها به کمـک تجهیـزات پاششی متداول،که هنوز هم مرسوم هسـتند، جـای
تامـل دارد. در حقیقت استفاده از پوشـش هـا و روکـش هـایی از جنسهای مختلف برای
سطوح متفاوت، در اغلب صنایع بـه منظور حفاظـت آن هـا از عوامـل مخـرب محیطـی
انجـام میگیرد. همان طور که قرار دادن لایـه رنـگ و روکـش بـر سطح دستگاهها و
قطعات حائز اهمیت است، حذف لایهها و روکشهای تخریب شده در اثر شـرایط مختلـف نیـز
مهـم میباشد.
دانلود فایل pdf این مطلب از اینجا
