امروزه خوردگی شیمیایی فلزات از جمله مشکلات اساسی و هزینه ساز صنایع بزرگ به خصوص صنعت نفت، گاز، پتروشیمی، نیروگاهی، آب و فاضلاب و … میباشد. لوله های انتقال و توزیع سوخت و آب، اسکله ها، کشتی ها، کندانسورها، دکلهای انتقال نیرو، مخازن ذخیره سوخت و دیگر سازه های مدفون (و یا غوطه ور) در یک الکترولیت متناسب با شرایط موجود و با توجه به ساختار متالورژیکی خود ، خورده شده و بعد از مدتی کار یک سیستم و پروسه فعال را مختل کرده و منجربه ضرر و زیانهای غیر قابل پیش بینی میشوند.
سایش و خوردگی از جمله مهمترین مکانیزمهای تخریب مواد در صنعت میباشند. این تخریبها سالانه هزینه بسیار بالایی را به صنایع مختلف تحمیل میکنند. تریبوخوردگی واژهای است که بیان کننده حالت تخریبی ماده در نتیجه ترکیب فرایندهای تریبولوژیکی و شیمیایی- الکتروشیمیایی میباشد . در نتیجه حضور توأمان سایش و خوردگی، میزان تخریب های ایجاد شده، از مجموع خسارات ناشی از خوردگی و سایش تنها بیشتر بوده و این دو پدیده یکدیگر را تقویت مینمایند. آزمون تریبوخوردگی آزمونی است که در آن اثرات خوردگی بر سایش و برعکس آن ، مورد بررسی قرار میگیرد. تاکنون پژوهشهای گستردهای جهت بررسی اثرات همزمانی خوردگی و سایش انجام شده است اما به دلیل پیچیدگی، هنوز ابعاد ناشناخته زیادی در این زمینه وجود دارد. خواص سطحی، نوع فیلم روئین، خواص فیزیکی و مکانیکی آن، تأثیرات عمدهای برمقدار سایش مکانیکی سطح دارد. از طرف دیگر جفت ساینده، ضریب اصطکاک، سرعت سایش و نوع سایش ایجاد شده نیز میتواند بر میزان خوردگی سطح مؤثر باشد.
دانلود فایل pdf این مقاله از اینجا
