مسائل
مربوط به خوردگی در سازه های اسکلت فولادی با پوشش بنایی اواخر قرن نوزدهم
و اوائل قرن بیستم، در دو دهه اخیر به طور فزاینده ای آشکار شده است. آسیب
حاصل از خوردگی نه تنها یکپارچگی این ساختمان ها را از بین می برد بلکه
همچنین می تواند سبب یک خطر عمومی جدی و مشکلی برای اطمینان خاطر مالک
شود. از هنگام اجرای نخستین نصب در اسکلت فولادی در سال 1991 در ایرلند،
سیستم های CP مورد استفاده فزاینده ای در
بریتانیا و آمریکای شمالی قرار گرفته اند. حفاظت کاتدی با تزریق جریان به
عنوان یک روش موثر حفاظت در برابر خوردگی در پل ها، خط لوله ها و سایر
سازه های فلزی مطرح شده است و اکنون به عنوان یک گزینه استراتژیک برای
مهندسان، معماران و مالکان در حال توسعه می باشد. حفاظت
کاتدی
(CP) می تواند مزایای بسیاری نسبت به روش های معمول
تعمیرات داشته باشد از جمله: صرفه جویی در هزینه ها از طریق افزایش طول
عمر، کنترل خوردگی درازمدت، حداقل اختلال در مصالح ساختمان و مزایای
معماری/حفاظتی. یونهای هیدروکسی با حفاظت کاتدی در سطح فولاد تولید می
شوند، که به ملات تزریقی امکان بازگشت به حالت قلیایی را می دهند. این
پروسه امکان تشکیل مجدد غشای اکسید حفاظتی روی سطح فولاد را می دهد. در
صورتی که سیستم به درستی نصب شده و تعمیر نگهداری مناسبی برای آن انجام
شود، سیستم به مدت طول عمر سازه از آن در برابر خوردگی حفاظت خواهد کرد.
درک این نکته اهمیت دارد که سیستم های CP نمی
توانند آسیب وارد شده به علت خوردگی را معکوس سازند، ولی می توانند به طور
موثری خوردگی آتی را تا سطحی عقب بیاندازند که مشکلات مربوط به صدمات حاصل
از خوردگی به حداقل برسد.در این مقاله به حفاظت کاتدیبهروش تزریق جریان(ICCP) برایکنترل
خوردگی در ساختمان های اسکلت فولادی باروکش آجری می پردازیم.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانلود
فایل pdf این مقاله از اینجا