استفاده از روشی نوین جهت بررسی خوردگی موضعی آلیاژهای آلومینیوم 2024، 7075 و 6061
افزودن برخی عناصر آلیاژی مانند مس و روی به آلومینیوم و اعمال عملیات رسوبسختی، باعث میشود این آلیاژها در محیطهای اتمسفری دریایی حساس به انواع خوردگی شوند. رسوبهای تشکیل شده در زمینه و مرزدانهها، عامل اصلی خوردگی بشمار می‌روند. بمنظور بررسی رفتار خوردگی فلزات در محیطهای اتمسفری دریایی نیاز به محیطی شبیهسازی شده است تا شرایط مخرب اتمسفری کلریدی را فراهم کند. در این پژوهش از روشی جدید برای بررسی خوردگی اتمسفری استفاده شد. در ابتدا نمونهها با شرایط خاص آمادهسازی شده و در مدت زمانهای گوناگون درون سلولهای خوردگی قرار گرفتند به‌گونه‌ای که بلورهای نمک کلرید سدیم، روی سطح نمونهها قرار داده شد و نواحی انتهای دانه واقع درضخامت نمونهها بررسی شد. در این شرایط رطوبت نسبی ٪100 بود. مطالعات میکروسکوپی نشان دادند، آلیاژ 7075 به دلیل حضور رسوبات در مرزدانه ها در کم‌تر از 72 ساعت دچار خوردگی بیندانهای شده و پس از گذشت زمان، خوردگی بیندانهای به خوردگی حفرهای و پوستهای شدن تبدیل شده است. خوردگی یکنواخت همراه با حفرات ریز برای آلیاژ 2024 رخ داده و آلیاژ 6061 میزان خوردگی به مراتب کم‌تری نسبت به 2024 و 7075 داشته است. در پایان بمنظور مقایسه رفتار خوردگی روی سطح، آلیاژها بر اساس استانداردASTM B117 به مدت 672 ساعت مورد آزمون مهنمکی قرار گرفتند. در این شرایط، آلیاژ 2024 بیش‌ترین مقدار خوردگی را داشته است..
دانلود فایل pdf این مقاله از اینجا
