مقایسه استعداد به خوردگی بین دانه ای فولاد های ضد زنگ 304 و 321 تحت تاثیر پارامترهای مختلف محیطی
در این تحقیق درجه حساسیت به خوردگی بین دانه ای به وسیله روش DLEPR در فوالدهای حساس شده 304 و 321 در سرعت های متفاوت حرکت محلول، غلظت های متفاوت از NaCl موجود در محلول،pH های مختلف اسیدی ودر محلول اکسیژن دار و محلول بدون اکسیژن تعیین شده است. افزایش غلظت نمک طعام در محلول باعث افزایش استعداد به خوردگی بین دانه ای فوالدهای 304 و 321 وافزایش در جریان آندی و جریان برگشتی می شود. با خارج کردن اکسیژن حل شده در محلول دارای نمک طعام، درجه حساسیت به خوردگی بین دانه ای هر دو فوالد کاهش می یابد. در نبود اکسیژن جریان های آندی و کاتدی هر دو کاهش می یابند و کاهش جریان آندی در فوالد 304 قابل توجه تر می باشد. در فوالد 304 با افزایش سرعت حرکت محلول نمک دار، ابتدا در سرعت کم استعداد به خوردگی بین دانه ای کاهش می یابد و با افزایش سرعت حرکت، درجه حساسیت به خوردگی بار دیگر افزایش می یابد. در فوالد 321، با افزایش سرعت خوردگی، درجه حساسیت به خوردگی بین دانه ای کم می شود. با افزایش غلظت اسید سولفوریک در محلول نمک دار و کاهش pH افزایش جریان های آندی و برگشتی مشاهده شده است و مقاومت به خوردگی بین دانه ای برای فوالد 321 کاهش و برای فوالد 304 ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد.
دانلود فایل pdf این مقاله از اینجا
